போதைப்பொருட்கள்.

விடியும் பொழுதின் கீற்றும், புல்லில் 

வடியும் பன்னீர்த் துளியும் முல்லைக்

கொடியும், முகில்கள் ஒன்றாய்க் கூடி 

படியும் மலையும் பச்சை வயலும் 

கவிதை  பாடிக் களிப்போ டிருக்க 

புவியில் எத்தனை போதைப்  பொருட்கள். 

மாதர் விழியும் மயக்கும் அவரின் 

காதல் மொழியும் மனதைச் சுண்டிப்

பார்க்கும் நடையும் புலமை இல்லா 

யார்க்கும் கவிதை எழுதத் தோன்றும்.

கொஞ்சும் குரலில் கூவும் குயிலும் 

பிஞ்சுக் குழந்தை பேசும் பேச்சும்

நெஞ்சக் குகையில் நுழைந்து சென்று 

செஞ்சொற்க் கவியாய் சீறிப் பாயும்.

ஆற்றங் கரையில் ஆடும் படகும்

காற்றுக் கடங்கி ஓடும் நீரும்

வேற்று நினைவை விரட்டி அடித்து 

ஊற்றாய்க் கவிதை ஓடச் செய்யும்.

கடலாம் மங்கை கரைக்கு எழுதும் 

மடலாம் அலையின் மயக்கும் மொழியும்

வான வீதியை வளைத்துப் போட்டு 

கானம் பாடிக்  களிக்கும் பறவையும் 

தூக்கணாங் குருவியின் திறமையும் ஏரியில்

தூக்கிய காலொடு தவம்செயும் கொக்கும்  

பூவின் இதழின் புன்னகை முகமும் 

ஆவின் கன்று அடிக்கும் லூட்டியும்

சுட்டிக் குரங்கின் "சுர்"ரெனும் முறைப்பும்

குட்டி அணிலின் கொய்யாக் கொறிப்பும்

 இருட்டுப் பூனையின் மிரட்டும் விழியும்

குருட்டுப் பாடகன் குரலின் சுகமும் 

உருக்கிய வெள்ளியை  உரைத்துப்  பூசி 

நறுக்கிப் போட்ட நகமாய் நிலவும்

வெள்ளி நிலவு வீசும் ஒளியும்

அள்ளித் தெறித்த விண்மீன் காசும்

துள்ளும் மனதில் தூண்டில் போட்டு 

அள்ளும்  கவிதை ஆயிரம் கோடி.

தரையைப் பிளக்கும் தளிரின் துணிவும்

கரையில் நாணல் காட்டும் பணிவும்

காட்டு மூங்கில் காட்டும் திமிரும் 

ஊட்டி ரோஜா உதிர்க்கும் சிரிப்பும்

தோட்டக் கட்டில் தூக்கக் கனவும்

வீட்டுத் திண்ணை வெட்டிப் பொழுதும்

தென்னந் தோப்பின் தென்றல் காற்றும்

சன்னல் ஓரம் கிடைத்த சீட்டும்

ஓடும் ரயிலோ டோடும் மரமும்

ஆடும் மயிலின் அழகும் மெல்ல

அசையும் மலையாம் ஆனை நடையும்

இசையும் கூத்தும் ஏழையின் சிரிப்பும் 

கண்ணைப் பறிக்கும் மின்னல் கீற்றும் 

விண்ணைக் கிழித்து வீழும் மழையும்

மண்ணும் விண்ணும் மானும் மீனும்

இன்னும் இன்னும் இன்னும் இன்னும் 

மனதின் கவலைகள் மறக்கச் செய்து

கனவின் உலகில் காலந் தோறும்

கவிதை பாடிக் களிப்போ டிருக்க 

புவியில் எத்தனைப் போதைப் பொருட்கள்.

                                                       -சிவகுமாரன்