ஏன்டாப்பா எம்மவனே
இப்படி நீ செஞ்சுப்புட்ட
வேண்டாத வேலையெல்லாம்
வெட்டியாக பண்ணிப்புட்ட
படிக்க வேணாமின்னு
படிச்சு படிச்சு சொன்னேனே
அடிச்சு சொன்னேன்- நீ
அப்படியும் கேக்கலியே
பெயிலாகித் தொலைச்சிருந்தா
பேசாமா இருந்திருப்பேன்.
பாஸாகித் தொலச்சிட்டீயே
பாவி இப்ப என்ன செய்வேன் ?
கூழுக்கே வழியில்லை
கும்பி இங்கே காயுதடா
காலேஜில் சேத்துவிட
காசுக்கு எங்க போவேன் ?
மூத்தவ வயசு இப்ப
முப்பத்தொண்ணு ஆகுதடா
அடுத்தவ ஆளாகி
அஞ்சு வருஷம் ஆச்சுதடா
மாப்பிள்ளை வாங்கத்தான்
மாடாய் ஒழைக்கிறேண்டா
நல்லவரன் தேடித்தேடி
நாயா அலையிறேண்டா
ஒங்க ஆத்தா ஒடம்புக்கு
ஒருநூறு கோளாறு
ஒருவாயி மருந்துக்கே
நாளெல்லாம் தகராறு
எப்படி நான் சமாளிப்பேன்
எதைச் சொல்லி நானழுவேன் ?
இப்ப உன்னை படிக்கவைக்க
எங்க போயி முட்டிக்குவேன் ?
வடிக்க அரிசியில்லை
வாயிக்குத் தண்ணியில்லை
படிக்க வைக்க எனக்கு
வழியேதும் தெரியவில்லை
படிச்சுக் கிழிச்சு நீ
பாழாப் போக வேணாம்
வடிச்ச காஞ்சி தூக்கி
வாடா நீ வயலுக்கு.
(இந்தக் கவிதை 1991 ஆம் ஆண்டு கல்கி வார இதழ் நடத்திய பொன்விழா ஆண்டு கவிதைப் போட்டியில் மரபுக் கவிதைப் பிரிவில் இரண்டாம் பரிசு பெற்றது )
-சிவகுமாரன்