வேண்டாம் தாயே

இயற்கைத் தாயே இயற்கைத் தாயே 

பயத்துடன் உன்னை பணிந்தோம் தாயே

இனிதாய் இதமாய் சுமந்த நீயே 

மனிதரைத் தின்ன மனந்  துணிந்தாயே  

குச்சுக் குடிசையில் குடியிருந் தோரை

மச்சு வீட்டில் மகிழ்ந்திருந் தோரை

வேறு பாடின்றி வெறிகொண் டெழும்பி 

கூறு போட்டரிந்து கொலைவெறி யோடு 

கொஞ்சம் கூட மனமில் லாமல் 

நெஞ்சைப் பிளந்து நீ தின்றாயே !

வறுமைப் பேய்கள் வாட்டும் நோய்கள் 

குறுகிய மனங்கள் குதர்க்க மதங்கள்

அரசியல் அரக்கன் அணு உலை மிரட்டல்

குரல்வளை நெரிக்கும் ஓசோன் ஓட்டை 

எடுத்தது போக எஞ்சிய இரத்தம்

நீகுடித்  தாயே நியாயம் தானா?

பாவம் செய்யும்  மனிதரைக் கண்டு

கோவம் கொண்டு நீ கொஞ்சம் திமிறி

விரலசைத் தாலே வீணாய்ப் போவோம்

குரலெழுப் பாமல் கொன்று போட்டாயே

உன்னிலே பிறந்து உன்னால் வளர்ந்து

உனக்குள்ளே தான் உறங்கிப் போவோம்.

உண்மை தானவை மறுத்தோம் இல்லை.

ஆனால் தாயே அதற்குள் எம்மை 

அடியோ டழிக்கும் அவசரம் ஏனோ ?

தாயே தனது தாகம் தீர்க்க 

சேயின் இரத்தம் கேட்டாள் அதனால்

மாண்டார் என்ற மாபழி உனக்கு 

வேண்டாம் தாயே வேண்டாம் இனிமேல் . 

-சிவகுமாரன்