அழுதுண்டு வாழ்வாரே......

கடவுள் என்பவன் கால வயலில் 

நடவு செய்ய நினைத்து ஒருநாள்

இந்த நிலத்தில் எறிந்த விதைகளில்

நந்த வனத்தில் விழுந்தவை சிற்சில.

மேட்டுப் புறத்தில் முளைத்தவை சிற்சில.

ரோட்டோ ரத்தில்  வளர்ந்தவை பற்பல.

காற்றின் கைகளில் சிக்கித் தவித்து

சேற்றுக் குள்ளே சிலவிதை மட்டும்

விழுந்தன அவையே உலகம் யாவையும்

எழுந்திடச் செய்யும் எங்கள் கூட்டம்.

நந்த வனமும்  மேட்டுப் புறமும்

எந்த சூழலில் இருந்த போதும்

சோற்றுக் காக ஒவ்வொரு வேளையும்

சேற்றை மட்டுமே நம்பிக் கிடக்கும்.

உழவர் நாங்கள் தின்ற மிச்சமே

உலகம் உண்ட காலமும் உண்டு.

புவியை ஏரால் புரட்டிப் போட்டு

கவிதை எழுதும் கலைஞர் நாங்கள்.

ஏர்முனைப்  பேனா எடுத்த நாங்கள்

கூர்மணற் காகிதம் குத்திக்  கிழித்து

எழுதிய கவிதைக்  கீடாய் எவரும்

எழுதிய தில்லை இல்லவே இல்லை.

இன்றோ..

சுழன்றும் ஏர்ப் பின்னது என்றோர்

கழன்று கொண்டார் காலப் போக்கில்.

எழுதிக்  கிழிக்க ஏர்முனை  இல்லை

உழுது விளைக்க காகிதம் இல்லை.

பச்சை வயல்கள் பட்டா வாகி

மச்சு வீடாய் மாறிப் போயின.

உழுது விளைத்த உழவு மாடுகள்

அழுது போயின அறுபட கேரளம்

பொட்டலாய்ப் போன பூமியை விட்டு

ஒட்டகம் மேய்க்க ஓடினர் பிள்ளைகள்

பிழைப்பைப் பற்றிக் கவலைகள் இல்லை

உழைக்க வேண்டிய அவசியம்  இல்லை.

தலையில் அடித்து தலைவர் சொன்னார்

ஏழைகள் நாட்டில் இருக்கும் வரையில் 

இலவசம் தொடரும் இலவசம் தொடரும்

செலவுகள் பற்றி சிந்தனை வேண்டாம்.

ரேஷனில் கொடுத்த இலவசம் வாங்கி

வாசலில் வைப்போம் வறட்டுப் பொங்கல்.

அடுத்த வருடம் இன்னும் வசதி 

அடுப்பு வேண்டாம் அரிசியும் வேண்டாம்

பாக்கெட் டுக்குள் பொங்கல் அடைத்து

தூக்கிக் கொடுப்பார் தமிழின தலைவர்

கொடுத்த கைக்கு நன்றிகள் கூறி

எடுத்து நக்கி ஏப்பம் விடுவோம்.

தைத் திருநாளே ஆண்டின் முதலென 

வைத்தார் தலைவர் வாழ்க வாழ்க 

நாடு செழிக்க நல்லோர் வாழ 

வீடுகள் தோறும் விளக்குகள் ஏற்றுக.

எங்கள் வயிற்றில் எரியும் நெருப்பில் 

பொங்குக பொங்கல் பொங்கலோ பொங்கல்.